28 yaşındayım galiba öyleyim( yaşını bir türlü hesaplayamayanlardanım). Hala aklım beş karış havada, hayaller dünyasında ve sürekli kendi iç sesimle konuşuyorum. E gittikçe büyüyorum büyüdükçe fiziksel değişimlerin farkındayım ama hayallerimi cebimden çıkaramadım. Oysa insanın yaş aldıkça, aynada farklılaştıkça tabii farkındalığı da arttıkça beklentileri de değiştikçe evlenip barklaşınca nedendir bu düşünce ve hayallerin kalıplara sığmaması...
Zamanın akışına karşın hala değişime karşı bir ruhum var..Değişim korkusu yaşıyorum. Belki de tamamen değişim korkusu değil de geçmişe olan bağlılığım biraz kırılsın istiyorumdur. Anılarımdaki mekanlar kalsın o zamanlar soluduğum havanın zerrelerini koklayım istediğim zaman ortaokuldaki okul çıkışlarında beklediğim durakta olayım istediğim zaman da üniversite dönüşü Sıhhiye'den Maltepe'ye yürüyeyim şimdi ağzıma sokmayacağım o çiğköftelerden alıp yurt yemeğine yetişeyim. Eskişehir'e döndüğümde annem teyzem yengem istasyon çaybahçesinden alsın beni valizim ağırsa da babam gelsin dolmuşa yürüyelim. Anneannem dedem hiç ölmemiş olsun ve onlara gitmeden hiç bir tatil başlamasın. Hatta Michael Jackson da hiç ölmesin İbomuza Ajda'ya divalarımıza da Allah zeval vermesin. Onlar hep bir köşe de dursun ..İşte nasıl desem varlıklarını bileyim beni bugüne getiren her değerin anının her anın her insanın..ee şimdi de anne oldum gelecekle en güçlü bağlantım Alpayım.. çocukların bizim geleceğimiz olduğu sözü de şimdi çok anlamlı..Olsun hala aynı kalayım ben Alpayım büyüsün ama ben değişmeyim ( galiba ağır ağır yaşlanma korkusu da geliyor) ..
Amaan napalım yaşayıp gidiyoruz bir şekilde kalbimin bu pır pır atması kaygılı yapımdan bir ara bu psikolojik kuramlara pek takıldığımdan ve yaşam evrelerini geçirdiğim şu günlerde Erikson amcamızın söylediği ilk evrelere takılıp kalmamdan ve yeni görevlerin zorluğundan kaynaklanıyor sanırım...
Ne der Aslı
hadi herşeyin hayırlısı!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder