Olsun varsınlar!

Anneliği deneyimlemeye başladıktan sonra ebeveynlerin pek çok beğenilerinin, çocuklarının zevklerine göre şekillendiğini düşünmeye başladım. Daha önce dinlemeye tahammül edemeyeceğimiz bir müzik parçasının bebeğimizi mutlu edip eğlendirdiğini gördükten sonra dinleyebilirliğimizi artırmaya başlayabiliriz. Hangimiz kulağımıza hatta kimilerinin gözüne itici gelen Psy'ın gangnam style şarkısını sırf bebeği gülümsüyor diye bilinçli olarak açıp dinlemedi. Çocuk programlarından pepee Alpay'dan önce benim için çok itici bir karakterdi belki de ses tonundan rahatsız olmuştum şimdi Alpayla yemek seanslarında Pepee 'nin ekranda olmasını istiyorum hatta telefonumdan videosuna ulaşmaya çalışırken buldum kendimi ancak Alpay'ın dikkatini uzun süre çekemiyor malesef  sadece artık pepeeyi daha sempatik bulmaya başladım eğer Alpay onu çok severse pepee konseptli bir doğum günü hazırlama kıvamına bile gelebilirim. Dışarıya çıktığımızda garanti bankasının önünde en az 10 dak. durabiliyoruz mesela. Nedeni de reklam afişindeki hayvanlar!  o mutluysa sorun yok reklamdaki o tavuğun sesine bile katlanabilirim. Örneğin süt içmeyi de sevmem ama O'nun sağlığı için yeni değiştirdiğimiz sütçünün ineklerine ne yedirdiğini tahmin edemediğim ve sütü kaynatırken neredeyse maskeyle burnumu kapatacak duruma geldiğim sütle de haşır neşir oluyorum.
Başlangıçta bedenimizi zamanla yaşamımızı ve yaşam biçimimizi şekillendiren bebeklerimiz, çocuklarımız hayata ilişkin görüşlerimizi, hayattan zevk alma biçimlerimizi de değiştirebiliyorlar. Olsun varsınlar! Zaten onların varoluş şekilleri mutluluğun kendisi değil mi?