kapı

annesinin elini tutup yürüdüğü yollarda önünden geçtiği eski evlerin kapılarını gözleyen ve o evlerin içinde neler olduğunu, nasıl hayatlar yaşandığını merak eden bir çocuk tanıyorum. bazı kapılar epey eskimiş yaşanmışlıktan, rengi sanki su yeşili , üstünde çakılıp çıkarılmış çivi izleri var sanki.. ve adeta gergin bir gecenin sabahında bir bıçak geçirilmiş üzerinden de yarılmaya yüz tutmuş gibi bir kaç çizgisi. eski çamurluk var önünde, sıradan bir eve girişte yıpranmış bir ayakkabı tabanının, ayak altında günün yorgunluğunun ağırlığı olan lakin çamur  sanılan toprağının sıyrıldığı, yaşamı da sıyırıp geçtiği...
geriye dönüp baktığında hiçbir şey göremeyen hepimizden olan bir çocuk tanıdım ben. özlediği belki de o annesinin elinden tutup da gezdiği günlerdeki hayatın tazeliği, merak uyandırması, yaşama ilişkin belki de heyecanı...ama artık ne o eski çocuk kaldı ne de arkasında ne olup bittiğini merak ettiği o eski su yeşili kapı.